rakıyla balığın,
dönerle ayranın,
hamburgerle patates kızartmasının,
kahve ile çikolatanın,
çayla simidin,
cipsle kolanın..

kıskanıyorum,
bunların birbirine bu kadar yakın bizimse birbirmize bu kadar olmamız..
bu durum iç kıyıcı.
boğaz düğümleyici.
can yakıcı.

sen orda,benden uzakta..'duydum ki unutmuşsun..' dinlerken ben burda hayır ulan unutmadım diyemem mesala. diyemem çünkü buna engel şeyler var. diyemem çünkü skimtrak bi gurur var.  diyemem işte çünküsü yok.

hani bi duygu var ya. böyle garip bi duygu.
mutlu gibisin ama mutlu değilsin aslında.
ne olduğunu anlayamadığın bi his işte.
nefret ediyorsun aslında bir yandan da çok seviyorsun.
konuşunca umursamıyorsun ama bir gün aramayınca çıldırıyosun hani.
gelmese de olur diyosun ama gelse bi başka olur diyosun.
sonra bi ağrı.. yok öyle kalbinde falan değil bu ağrı,
şakaklarında bi acı hissediyosun,
şöyle burnunun arkasına doğru ince bi sızı,
gözlerin doluyo böyle dokunsa biri ağlayacaksın,
bir daha susmamak üzere..
ödün kopar o zaman biri dokunacak diye,çünkü yediremezsin gururuna ağlamayı,
ağlarsan yenilmiş olursun,
sanki kazandığımız bir şey varmış gibi yenilgiyi düşünürüz.
hırçınlaşmaya başlarız,  insanları kendimizden uzak tutmaya çalışırız.
çünkü onlar bize yakınlaştıkça yaralarımızı görmelerinden korkarız.
sır gibi saklarız yaramızı.

bu duyguları birine anlatmak yerine,içimize atarız.
kimse anlayamayacağı için anlatıp yorulmaya ne gerek var zaten.