mazi kalbimde bir yara.

Şimdi size hayattaki en boktan duyguyu anlatacağım. Birini sevmek..
Birini sevmek elbette güzel,hatta dünyanın en güzel hissi denilebilir abartısız.. Birini sevince bambaşka oluyor insan. Bambaşka bir dünyada yaşıyor sanki. Dünyanın merkezinde ikisinden başkası olmuyor.. Ve sonra onu kaybedince o kurulan koca dünyada yapayalnız kalıyor.. Dünyanın en güzel hissi en korkunç olan şeye dönüşüyor.. Yalnızlık..

Birini sevmek güzel elbette,sevdiğinden eminsen sevildiğinden eminsen daha da güzel..
Ben sevdiğimden o kadar emindim ki anlatamam bunu size..
Ve sevildiğimden de emindim.
Keşke bu hissi aynı adamlarda yaşasaydım..
Ben onu kör kütük severken,o da beni sevsin isterdim. Bir başkası benim ona olan duygularımı bana hissetsin değil de o duyguları o bana karşı hissetsin isterdim. Olmadı tabii..

İlk aşkımdı o benim. 
İlk acım.
İlk göz ağrım.
İlk kalp ağrım.
İlk sızım..
Atan bir kalp varmış içimde onla öğrendim.
İlk gözyaşım.

Her şeyi ama her şeyi yazabilirim. Her şeyi anlatabilirim bu hayatta. Ama onu asla.. Onu hiçbir zaman dökemedim kağıda..
Hayal kurduğum ilk adamdı..
Elini tuttuğum ilk adam.
Öptüğüm ilk adam.
Bana öpüşmeyi öğreten adam..
Bilmiyorum diye dalga geçen adam…
Yüzümü iki elinin arasına alıp alnımdan öpen adam..
Etrafımdaki herkesten daha adamdı o.
Sevdiğim ilk adam..

Ona öylesine sadık öylesine bağlıydım ki, ölüm olsa vazgeçemezdim ondan. Hiç düşünmedim onsuz kalabileceğimi. O her gün yanımda olacaktı öyle konuşmuş öyle anlaşmıştık. Ne olursa olsun asla vazgeçmek yoktu, sözleşmiştik. Onu öyle deli bir aşkla seviyordum ki bu sevgi beni korkuturken onu asla korkutmadı, tersine hoşuna gitti. Her gün biraz daha sevdim onu her gün biraz daha.. Her gün hayallerimin üstüne bir hayal daha ekledim. Tek çocuk olan hayalim onunla dörde çıkmıştı.. Küçük bir evde yaşama isteğim bi anda 4-5 odalı evde kalmaya dönüşmüştü. Onunla her şey çok güzel olacaktı. İlk yıl çocuğumuz olmayacaktı,yaşayamadığımız şeyler vardı. Onları yaşayacaktık önce. Kışın evlenecektik mesala. Yaz düğünü olmayacaktı. Balayında kayak yapmaya gidecektik. Belki ikimizden biri kıracaktı bir kaç yerini. İlk önce üzülüp sonra birbirmizle dalga geçecektik. Evimize döndüğümüzde o beni kapıda kucaklayacak öyle götürecekti odamıza.. Sonra kavgalarımız olacaktı.. Ben Kurtlar Vadisinden nefret ederken o perşembe akşamları o lanet diziyi izleyecekti.. Fikrimizce o zaman da devam ediyor olacaktı dizi :) Dizi bittikten sonra ben film izlemek isteyecektim o ise yarın iş var diyip uyumak. Kavga edecektik. Ama asla ayrı uyumayacaktık. Söz vermiştik birbirimize ne olursa olsun ayrı uyumak yoktu,birbirimizi birbirimizden mahrum bırakmak yoktu. Sonra ilk hamileliğimde sıkıntılarımız olacaktı. Benim kendi kendime girdiğim bunalımlar artacaktı. Çok tatlı tartışmalarımız olacaktı. Sen kız çocuğumuz olsun isterdin hep bense erkek. İsmini ne koyacağız tartışmasına girmeyecektik bile. Gözleri sana benzesin, huyu da bana diye dua edecektik. Onu ilk kucağımıza aldığımızda ağlayacaktık ikimizde sonra mutluluk kahkahaları atacaktık. Zaman geçtikçe o 4-5 odalı evimizin her odasında birer çocuk çıkacaktı. Sen maç izlerken oğlumuz senin yanında olurken biz kızlarla yan oda da bambaşka bir dünyada olacaktık..
Şimdi bambaşka bir dünyadayım.
Hiç vazgeçemem sandım senden.Kopamam,sensiz yaşayamam sandım. O kurduğumuz hayaller öyle gerçekti ki hiç bitmez sandım.
Onunla her şeyimiz aynıydı.
Sevdiğimiz renkler,izlediğimiz diziler,dinlediğimiz müzikler..
İkimizde bencildik dış dünyaya
Bir o kadar da merhametli.
İnsanları öyle çok düşünürdük ki aman o kırılmasın aman o üzülmesin diye..
Ve bir gün bi baktık onlar üzülmesin diye ayrılıyor yollarımız..
Öyle yordular ki,
Öyle bıktırdılar ki..
Öyle uğraştılar ki,unutamıyorum..

Uğruna canımı bile veririm dediğim adam,bir gün ihanet etti bana.
Bana hiç yalan söylememişti bu zamana kadar.
O an öyle çok istedim ki yalan söylemesini,hayır öyle bir şe yok demesini..
Demedi..
Yine doğruluğu üstündeydi,sadece özür diledi.
O an ölmeyi diledim.
Sonra onun ölmesini istedim.. Vazgeçtim ölmesin sürünsün dedim. Şu dünyada amansız bir hastalığa yakalansın istedim. Öyle beddualar ettim ki ona onlarla yaşasın dedim. Aradan bir gün geçti. Hepsini unuttum. Sinirle söylenen sözlerimi geri aldım.  Tek bir kötü söz etmedim. Yollarımızı ayırdık, o da hiç itiraz etmedi.

Böyle uzun bir ayrılık yaşadık. Ben her gece başımı yastığa koyarken incilerim tek tek döküldü. İnci derdi gözyaşlarıma.. Her gece dua ettim Allah’a..Benden başkasında bulamasın huzuru diye. Öyle korktum ki mutlu olur diye,öyle korktum ki bir başkasını sever diye.. İçimde sürekli kanayan bir yara oldu zamanla. Kimse görmüyordu içimi. Herkes bak onsuzda yapıyorsun diyordu ama ben yapamıyordum. Onun ellerinin sıcaklığını arıyordum. Her gece telefon çalar belki arar diyordum. Pişmandı o da biliyordum ama neden dönmediğine aklım bir türlü ermiyordu..Bir gün döndü bana.. Dünyalar benim olmuştu,bu nasıl bi mutluluk anlatamam. Tarifsiz bir sevinçteydim.İçim içime sığmıyordu,koca dünya bana dar gelmişti. Olmuştu. Dualarım kabul olmuştu. Yakarışlarımı duymuştu Allah. Her şey yoluna girdi sanmıştım. Yanılmışım. Affetmiştim onu. Herkes hata yapardı hayatta o da bir hata yapmıştı. Birbirmizi böyle severken onu affetmem en doğru olanıydı. Değilmiş.Gündüzleri dünya dar gelirken gece olunca koca dünyada yapayalnız kaldığımı fark ettim. Affedememişim onu. Bi an olsun affedememişim. İçim öyle acıyordu ki.. Onu hala uçsuz bucaksız severken ondan vazgeçmek zorundaydım. Elini eskisi giibi tutamadım,gözlerine bakamadım. Eskiden gördüğüm o güzelliği göremedim gözlerinde. Önceden nasıl da güzeldik oysa. Ani bir kararla vazgeçtim ondan. Başka birine aşık olduğumu söyledim. O gün ölseydim keşke. Keşke o gün ölseydim.
Ondan sonra boka sardı hayatım.
 Onu unutmaya çalışma çabalarım. Başkasını zorla sevmeye çalışmalarım..
Beni iyice dibe sürükledi her şey. İyi olacağım derken günden güne boka battım.
Battıkça battım,saplandım kaldım.