aslında onu milyonlarca kez uyarmıştım,uyarılarımı pek kaale almamış olsa gerek ki bu haldeyiz şimdilerde.
beni yalnız bırakmaması gerektiğini defalarca haykırdım ona,
beni yalnız bırakırsa onsuzluğa alışabileceğimi söyledim,
eğer beni yalnız bırakırsan, sensizlikten ölceğimi bilsem de gideceğimi söylemedim mi sana be adam ?
söyledim hem de defalarca.

sensizlik havadaki tüm oksijenin çekilmesi gibi bir şey ama ,olsun
alışırım.
gözlerimin içine heyecanla bakmanı, sana sarıldığımda hızla çarpan yüreğini göğsümde hissetmeyi özlüyorum ama,olsun alışırım.
başımı iki elimin arasına alıp ağlamaktan geberirim ama olsun, buna da alışırım. sağlamdır bünyem,ilk başlarda az biraz tökezlerim ama alışırım ben her şeye, sensizliğe de alışırım,yalnızlığa da alışırım, kokunu içime çekmemeye alışırım, parmak aralarımın artık boş kalmasına alışırım, gece uyurken hikayesiz uyumalara alışırım, nelere alışmıyor ki insan buna da alışırım elbet.. oldu da alışamadım en kötü özlemden ölürüm ama olsun, canın sağolsun.