bugün yoksan..

bak bugün eğer yanımda değilsen bana yarın çıkıpta gelecekten bahsetme,sikerim öyle geleceği.
bugün yoksan eğer,
eğer bugün sensiz geçtiyse yarınında önemi yok ondan sonraki gününde.
eğer sen şuan yüzümü iki avucunun arasına alıp baş parmaklarınla silmiyorsan gözümdeki yaşları
yarın ağlarken senin omzuna da ihtiyacım yok.
eğer ben şu haldeyken sen başkasının kollarındaysan
sonra çıkıp bir tek sen varsın aslında dersen bana
önce gittiğin kolları sonra senin ananı avradını...

bak yoksan eğer bugün yanımda,yarında olma
ve sen yoksun bugün yanımda.

umarım yarın ölürsün,
umarım yarın ölürüm.

istemezsin bazen ayrılığı,ama biter,
o da istemez aslında,ama biter.
ne kadar yanyana kalmak istesekte ayrı yerlerdeydik,bunun en çok biz farkındaydık.
zorluyorum,bir ihtimal işte,bir küçük ihtimal,
ama yok,olmuyo.
eğer karşıysa bize herkes,bize düşen de bunu kabullenmek,
kabullendim mi ben ? bu kadar çabuk mu vazgeçtim senden,bilmiyorum inan.
ama yoruldum,takaatim kalmadı,
inanmadım ben ayrı dünyalara ait olduğumuza ama,yoruldum
biraz da sen beni anla işte,
bi kere olsun sen beni anla.

elimde kalan bir kaç tatlı anı,güzel bir tebessüm bir de bol hayal kırıkları..
gece olunca sebebini bilmediğim mide ağrıları,
bıçak saplanmışçasına acıtan kalp sızıları.
sahi senin adını ne koysam bilemedim,kalp ağrım mı ?
hayır,hayır.
adını unutmak istemediğim koyuyorum.bir an olsun unutmak istemediğim.
evet istemedim,bir kez olsun aklımdan çıkarmaya yeltenmedim.

biraz acı dedim,bir kaç damla gözyaşı,
olsun dayanırsın dedim,
gözyaşlarım içime aktıkça sızladı kalbimdeki yara
tuz basasr gibi yaktı canımı,olsun dayan dedim.
unutmak istemediğimdin.

günler oldu konuşmuyorum,sesini duymuyorum.
uyuyamıyorumg eceleri sabahları uyanamıyorum.

nasıl bir acı biliyor musun,
sanki annem ölüyo,
sanki gözlerimin önünde azrailin elleri annemin gırtlağında,
bense,
öylece bakıyorum anneme.

ellerim hep soğuktu,seninkiyse sıcak.
anlamalıydım en başında bu iş olmayacak.


öyle geçti zaman.
sonra naptığını merak eder oldum,nerde olduğunu.
yüzün geldi aklıma,gülüşün.
sonra o güzel susuşun..

dışarı çıktım.
kiminin gözleri sana benzedi kiminin elleri.
sokakta duyduğum her ses sana benzedi,
yanımdan geçenlerin kokusu..

Sensiz öyle dağıldım ki toparlayamıyorum..

Bu fırtına kopmuş da, alabora olmuş gibiyim

Çok konuştum kusura bakma ben 

Sadece şunu söylemek istiyorum:

Seni almaya geliyorum

Nasıl özlediğimi anlatamam 

Başka türlü...

pek ne söylediğimi ben de bilmiyorum aslında,galiba cümle kurma özürlüsü oldum bu sıralar ya da bu aralar,
garip bi hal içindeyim.
ne söylesem ne desem de içinde bulunduğumuz durumu anlatacak tek bir kelime olmaması..
ne acı, ne berbat.
yani ne söylesem boş,
yani ne söylesen kurtarmayacak bizi hiçbir cümle.
öyle boktan.
şimdi bana sen,sana ben iyi geliriz tek bildiğim bu,
bana sen.

güçlüydük be aslında,iyi dayandık her şeye rağmen.
atlarız sandık,geçer dedik ama..
ama olmadı dediğimiz gibi,bizi yıktı geçti bazı şeyler. o kadar da güçlü değildik hani.
hiçbir şey geçmedi, bizi ezip geçtiler.
böyle pis bi durum işte,böyle iğrenç.


bazen diyorum keşke hiç tanımasaydık birbirimizi.
hiç gelmeseydi gözlerimiz göz göze,
ya hiç değmeseydi dudaklar dudaklara.
ya da ne bileyim ya parmakların doldurmasaydı parmak aramdaki boşlukları.
tanımasaydım seni hiç, ne kaybederdim ki ?
ne kaybedebilirdim.
birkaç seni seviyorum kaybederdim belki
belki geceler iyi değil de kötü geçerdi,
ne kaybederdim ki başka,
bir çift güzel gözden başka,
güzel bir yürekten başka,
ne kaybederdim sahi,
senden başka ne kaybederdim..
keşke hiç tanımasaydım,
bak işte böyle de kaybettim seni.

bir daha birlikte olamayacağımızı bilmek kötü,
onu geçtim birlikte ölmeyeceğimizi bilmek kötü ötesi.

büyümemeli idim,
büyüdükçe kaybettim değerlerimi,büyüdükçe unuttum geçmişimi.
büyüyünce vazgeçtim ışıklı spor ayakkabılarımdan,yerini markalı ıvır zıvırlar aldı.
büyüdükçe vazgeçtim parmak dondurmadan,meybuzdan.
kokulu silgilerimi kaybettim mesala.
kaybolmasın diye iple boynuma taktığım silgimi kaybettim.
damgalı kalemlerim..
büyüyünce barış manço dinlemeyi bıraktım,
oysa ne çok severdim arkadaşım eşşeği..
en çok sevdiklerimi unuttum büyüdükçe,
büyüdükçe nankörleştim.
mahalle arkadaşlarımın yerini abuk sabuk insanlar aldı,
abuk sabuğun ötesinde,beş para etmez insanlar aldım hayatıma.
büyüdükçe kaybettim.
mesala dedemi kaybettim büyüyünce,
keşke hiç büyümeseydim öylece kalsaydım,
keşke biraz dinleseydim dedemi 'sen hiç büyüme,hep böyle kal' derdi.
ben büyümesem o da ölmezdi belki.

büyüdükçe kaybettim, büyüdükçe azaldı umudum,
büyüdükçe hep bir şeyler azaldı,
hep eksildi,
büyüdükçe kaybettim,
inancımı kaybettim.
her şeyi kaybettim.

elimde kalan tek bir şey var şimdi..